«Συνεχώς χτυπώ ελαφρά τα χέρια μου, όταν κάθομαι τα πόδια μου αιωρούνται και τα κουνάω μπρος πίσω σαν να κάνω κούνια… Ξέρω, έχω ΔΕΠ-Υ αλλά έτσι θυμάμαι πιο εύκολα και συγκεντρώνομαι…»

Πράγματι, οι κινήσεις αυτές είναι ζωτικής σημασίας για το πώς αυτά τα παιδιά θυμούνται τις πληροφορίες πιο εύκολα ή όταν εξασκούνται με σύνθετες γνωστικές δραστηριότητες…

Τα ευρύματα μιας νέας έρευνας δείχνουν πως οι πολύχρονες επικρατούσες μέθοδοι για να βοηθήσουν τα παιδιά με ΔΕΠ-Υ μπορεί να είναι λανθασμένες! Και αυτό γιατί οι τυπικές παρεμβάσεις έχουν στόχο τη μείωση της Υπερκινητικότητας!!!

«Είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που θα έπρεπε να κάνουμε για την πλειοψηφία των παιδιών με ΔΕΠ-Υ», δήλωσε ένας από τους συμμετέχοντες ερευνητές, ο MarkRapport, επικεφαλής της Μαθησιακής Κλινικής για τα Παιδιά στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα. 

Το μήνυμα που θέλουμε να περάσουμε δεν είναι βέβαια να αφήσουμε τα παιδιά να τρέχουν γύρω από το δωμάτιο αλλά θα πρέπει να είμαστε σε θέση να διαχειριστούμε και να διευκολύνουμε την κίνησή τους ώστε να μπορούν να διατηρήσουν το επίπεδο της εγρήγορσής τους που απαιτείται για γνωστικές δραστηριότητες.

Όσο περισσότερο κινούνται τόσο καλύτερες επιδόσεις έχουν! Και ο λόγος που κινούνται είναι για να διατηρήσουν τα επίπεδα της εγρήγορσής τους.

Η θεωρία του Davis® παρέχει μία εξήγηση!

Ο Ron Davis αποδίδει αυτή την ανάγκη για κίνηση στον αποπροσανατολισμό. Όταν ο μαθητής καλείται να επικεντρωθεί σε μια νέα εργασία, ο αποπροσανατολισμός οδηγεί σε μια εσωτερική αίσθηση της κίνησης. Οι φυσικές κινήσεις εξουδετερώνουν αυτή την αίσθηση: για το παιδί με ΔΕΠ-Υ, η φυσική κίνηση κατά τη διάρκεια μιας εργασίας είναι απαραίτητη για να επιτευχθεί η αίσθηση της ισορροπίας και η ικανότητα να συγκεντρωθεί!!

Κων/νος Π. Πολυχρόνης

Ειδικός Παιδαγωγός

Πιστοποιημένος Σύμβουλος Δυσλεξίας & Αυτισμού Davis®

Διευθυντής Εκπαιδευτικού Ινστιτούτου Plan-C Αθήνας